Κύηση

Πρόκειται για την “τρίτη” φύση της αναπαραγωγικής γυναίκας ανάμεσα στην υγειή και την ασθενή. Είναι μια αρκετά μεγάλη χρονική περίοδο στην οποία αλλάζουν το ορμονικό προφίλ, οι βιοχημικοί δείκτες, ακόμα και η συμπεριφορά της γυναίκας. Έτσι για παράδειγμα παρατηρείται αμηνόρροια (αναστολή της εμμήνου ρύσης), αίσθημα κόπωσης και υπνηλία, αλλαγή στις συνήθειες του εντέρου, πτώση του αιματοκρίτη, πρόσληψη βάρους και πολλά άλλα. Όλα αυτά είναι φυσιολογικά επακόλουθα της εγκυμοσύνης και ελέγχονται σε συνεργασία με τον μαιευτήρα σε μηνιαία βάση σύμφωνα με τις σύγχρονες οδηγίες της μαιευτικής επιστήμης. Στην εποχή μας τα πρωτόκολλα της μαιευτικής έχουν καταφέρει να δώσουν απαντήσεις σε πολλά ερωτηματικά της εγκυμοσύνης και να βοηθήσουν στη εξάλειψη πολλών ασθενειών και διαμαρτιών διάπλασης των εμβρύων. Αυτό βοηθά το ζευγάρι των μελλοντικών γονέων να κατανοήσουν και να απολαύσουν την ιδιαίτερη αυτή περίοδο της ζωής τους.

Η εγκυμοσύνη είναι ίσως από τις πιο ευχάριστες και σίγουρα από τις πιο δημιουργικές περιόδους στην ζωή μιας γυναίκας, η οποία έχει ως καταληκτικό γεγονός (φυσιολογικά) τον τοκετό. Oi περισσότερες μετά τον τοκετό την αντιλαμβάνονται σαν μια περίοδο “ταλαιπωρίας”, η οποία όμως λόγω του μοναδικά ιδιαίτερου αποτελέσματος, που είναι το θαύμα της ζωής , το μωρό, την αποδέχονται. Γι αυτό άλλωστε ξαναπαίρνουν την απόφαση και ξανακάνουν παιδί… Ο ίδιος ο τοκετός τώρα’ αποτελεί από μόνος του ιδιαίτερο κεφάλαιο στην ζωή της γυναίκας, του ζευγαριού, της οικογένειας.

Η πρωϊνή ναυτία και ο έμετος.Υπερέμεση κύησης.

Είναι μια κατάσταση που συνήθως συμβαίνει κάθε πρωί της αρχόμενης εγκυμοσύνης και τις περισσότερες φορές τελειώνει μετά το πρώτο τρίμηνο (δηλαδή μετά την 12η εβδομάδα κύησης).
Υπάρχουν όμως γυναίκες που βιώνουν διαφορετικά αυτή τη φυσιολογική «δυσλειτουργία». Έτσι για παράδειγμα νιώθουν ναυτία ή/και κάνουν έμετο σε οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας σε συνδυασμό με κάποιον εκλυτικό παράγοντα (όπως είναι μία μυρωδιά, μια συγκεκριμένη γεύση) ή και χωρίς αυτόν. Επίσης μια ομάδα γυναικών μπορεί να έχει παράταση αυτών των συμπτωμάτων ακόμα έως και τις 16 εβδομάδες ή σε ακραίες περιπτώσεις έως και τον τοκετό .
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα διαφόρων μελετών, η ναυτία και ο έμετος προσβάλλει το 70% έως 85% των εγκύων. Οι μισές γυναίκες έχουν και τα δύο συμπτώματα, ενώ το ένα τρίτο έχει μόνο ναυτία.

Η σοβαρού βαθμού ναυτία και οι πολύ συχνοί έμετοι, μια κατάσταση που ονομάζεται υπερέμεση εγκυμοσύνης, εμφανίζεται σε ποσοστό 1%- 2% των εγκύων.

Τα αιτία δεν είναι απόλυτα γνωστά. Έχουν ενοχοποιηθεί ορμόνες όπως είναι η β-hCG αλλά και το άγχος, η ψυχολογική διάθεση της γυναίκας και η κληρονομικότητα. Άλλοι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο είναι οι πολύδυμες κυήσεις, η εμφάνιση του προβλήματος σε προηγούμενη εγκυμοσύνη και το ιστορικό της υποψήφιας μητέρας σε γαστρεντερικές διαταραχές. Τέλος υπάρχουν και παθολογικά αίτια τα οποία είναι νόσος του θυρεοειδή, παγκρεατίτιδα, έλκος στομάχου, σκωληκοειδίτιδα, πέτρες στα νεφρά, διαβήτης κ.λ.π.

Αυτό που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι αν η υπερέμεση είναι έντονη τότε η γυναίκα πρέπει να εισαχθεί στο νοσοκομείο για εκτεταμένο εργαστηριακό έλεγχο και λήψη υγρών για να αποφευχθεί πιθανή αφυδάτωση και άλλες επιπλοκές.

Επιπλοκές παραμελημένης υπερέμεσης είναι η αφυδάτωση και η σημαντική απώλεια βάρους λόγω αδυναμίας πρόσληψης τροφής και υγρών, η πτώση στο έδαφος από λιποθυμία λόγω υπότασης, η κέτωση και γενικά η σημαντική αλλαγή στην ποιότητα ζωής της εγκύου.

Τι πρέπει να κάνει λοιπόν μια γυναίκα για να αντιμετωπίσει καλύτερα αυτή την φυσιολογική κατά τα άλλα αντίδραση του οργανισμού της.

  • Να ενημερώσει το ιατρό της ώστε να γίνει ο ανάλογος εργαστηριακός και κλινικός έλεγχος (εξετάσεις αίματος – υπερηχογράφημα)
  • Να τρώει μικρά γεύματα και κυρίως όχι «βαριά» φαγητά.
  • Να περιορίσει τις αναίτιες μετακινήσεις εκτός σπιτιού και την έντονη σωματική άσκηση.
  • Να περιορίσει όσο γίνεται το άγχος και να οριοθετήσει τις ανάγκες της.
  • Τέλος αν εργάζεται να διακόψει τη δουλειά της για ένα χρονικό διάστημα έως ότου νιώσει καλύτερα και
  • Φυσικά να πάρει τα ανάλογα αντιεμετικά φάρμακα, κατάλληλα για την ίδια και το έμβρυο.